Afgelopen vrijdag kwam kleindochter Ilse met papa en mama bij ons en... ze bleef ook een nachtje slapen. En als je dan na het voorlezen van allerlei boekjes uiteindelijk naar bed moet dan krijg je van opa altijd nog zo'n kriebbelig kusje.
Als ik schilder zoek ik naar de innerlijke stilte in mijzelf. En soms, heel even, als ik die stilte heb bereikt, ben ik mateloos gelukkig. Het moment dat het penseel of paletmes vanzelf lijkt te gaan. Daar doe ik het allemaal voor.
3 Comments:
Ja, hihi, altijd weer die kriebelkusjes van opa!
Wacht maar tot wij later groot zijn en een baard hebben, dan kriebelen we opa terug...
oh wat lief en we krijgen nu nog steeds kriebelkusjes van opa hihihi
oh wat lief en we krijgen nu nog steeds kriebelkusjes van opa hihihi
Een reactie posten
<< Home