Herfst op de Amerongse Berg

Gisteren zijn Trijntje en ik in alle vroegte de Amerongse Berg (onze voortuin) weer eens gaan verkennen. De bladeren aan de bomen beginnen nu echt te kleuren. We zagen tinten van helgeel tot purperrood glimmen in de morgendauw. Het was nog windstil en na even genoten te hebben van de kudde Schotse Hooglanders achter Huize Nieuwamerongen waar een jong kalf smakkend de spenen van haar of zijn moeder bewerkte liepen we verder richting het Egelenmeer. Achter het huis van boswachter Jan de Groot ligt een stuk sparrenbos waar we vaak wat reewild zien, echter deze keer hadden we geen geluk. Bij het fietspad langs de Veenseweg gingen we rechtsaf richting De Manege. Na een paar honderd meter besloten we van de geijkte paden af te gaan en verder de wildwissels te volgen. Nu zagen we pas echt hoe mooi de natuur nu is. Paddestoelen in alle soorten en maten. We konden de stilte horen. En in die stilte zag ik dit kabouterdorpje. Ik moet het er binnenkort met m'n kleindochters maar eens over hebben. Ze hebben er recht op te ontdekken wat hun opa allemaal van de Boutervolken afweet! Nog een halfuur te gaan en ineens hoorden we haar. En ja hoor, daar zagen we mevrouw Havik boven de toppen van de Douglassparren zweven. Het was een wondermooie ochtend en ik nam de kleuren en vormen in gedachten met me mee. Inspiratie voor nieuwe werken.